اسمش را ميگذاريم : دوست مجازي اما آنسو يك آدم حقيقي نشسته است . . .

خصوصياتش را كه نميتواند مخفي كند . . .

وقتي دلتنگي هايش را مينويسد وقت ميگذارد برايم . . .

وقت ميگذارم برايش . . . نگرانش ميشوم . . .  دلتنگش ميشوم . . .

وقتي در صحبت هايم ،‌ به عنوان دوست ياد ميشود . . .

مطمئن ميشوم كه حقيقي ست ، هر چند كنار هم نباشيم . . .

من برايش سلامتي و شادي آرزو دارم هر كجا كه باشد . . .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: